Wymarłe miasto

Zrozumiane. Dokąd mamy ja zawieźć?

"Zawieźć ? niczego, co hałasuje w okolicach miasta - to ściąga uwagę skorup. "Odeskortujecie" jąw okolice domu z czerwoną dachówką wskazanego przez Odona - będzie wiedział gdzie. Jestem zaczajony w tamtej okolicy. Wykonać."

Czekasz 12 i pół minuty, zmieniając pozycję na dobry punkt obserwacyjny. Po tym czasie widzisz jak do wskazanego punktu zbliża się czterech najemników, trzymając między sobą dziewczynę. uderzeniem kolby powalają ją na ziemię pod płotem, potem odchodzą.
Dziewczyna zwija się w kłębek i zaczyna pochlipywać

Niedobrze. poobserwuję jeszcze chwilę. jesli nie przyjdą jej towarzysze...

Jeśli dziewczyna po wypuszczeniu zbiera się do kupy. i rusza w sobie tylko znanym kierunku - podąża za nią

Jeśli jednak jej pochlipywanie przykuwa uwagę skorup, zostaje jej udzielona pomoc(alexander zakłada jednak, że kiedy tylko siępoajwi, małą katatoniczka przejdzie do trybu bojowo-ucioeczkowego, porzucajac swój stan).

(tak naprawdę to miał być jeden post ale przerwano mi pisanie

)
Co dosyć szybko przyciąga uwagę niezmarłych. W oknach pojawiają się ich głowy a po dwóch minutach zaczynają się wynurzać ze zrujnowanych budynków. Kiedy dziewczyna ich widzi wstaje i chwiejnym krokiem próbuje się oddalić, kiedy widzi ze jest za wolna ( porusza się jeszcze wolniej od nich ) dociera do drzwi domu obok. Najwyraźniej chce ich jakoś zgubić ( ściga ją teraz 5 zgnilców ). Problem w tym że Aleksander z boku widzi w oknie jakieś poruszenia...

Niedobrze!

Alexander szybko ocenia najszybszą drogę do domku, po czym najszybciej jak może rusza od strony przeciwnej względem tej, którą dziewka wchodzi do domu(jeśli trzeba - to oknem).

A tam, zależnie od tego, co zastanie...

Wpada tylnymi drzwiami do niedużej kuchni, dwie skorupy odwracają się w jego stronę a w drugim pomieszczeniu słyszy zgrzyt otwierających się drzwi!

Można się było spodziewać

Z bagnetem w ręku, susem pokonuje odległość do pierwszej. Gwałtownym szarpnięciem przechyla ku sobie głowę pierwszej ze skorup, wbijając jednocześnie ostrze między jej oczy. Nie licząc na interwał ze strony drugiego napastnika puszcza rękojeść, a następnie dopada do drugiego, i wykorzystując, ze skorupa dąży do ugryzienia go, nie próbuje w naturalnym odruchu odchylić jej głowy do tyłu, ale gwałtownie łamie jej kark przechylając jej twarz ku piersi, i uderzając w odsłonięty kark. Kiedy rozprawia się z napastnikami, doprowadza do tego, że pierwszy pokonany zsuwa się po ścianie(zostaje na nią delikatnie pchnięty po umieszczeniu bagnetu w czaszce), a drugiego gładko "odkłada" kiedy ten przestanie stanowić zagrożenie.

Następnie wyciąga ze skorupy bagnet, i wyciera go o jej ubranie. Potem przyczaja siew najciemniejszym rogu, aby poczekać na reakcje skorup na zewnątrz(czy zostawią dziewczynę), i dziewczyny w środku(odzyska panowanie nad sobą?)

Z drugiego pokoju słyszy cichutkie stuknięcie zamykanej zasuwy, potem skrzypienie - ktoś wchodzi po schodach. Potem cisza przerywana tylko trzaskami powoli wyłamywanych drzwi.

Nie wie że tu jestem... dobrze.

Znajduje pośpiesznie jakiś porządny ułamek nogi od krzesła, metalowy, ostry pręt, czy inny przedmiot o ostrym kształcie, a jednorazowego użytku, po czym cichcem wymyka się z domu oknem, którym wszedł.

Przekrada się dookoła domostwa, natrafiając na pierwszą skorupę. Zbliża się na odległość uderzenia , po czym wbija jej w ucho bagnet.

Wyciąga broń, po czym ostrożnie wygląda za róg, gdzie są gł. drzwi. Wykorzystuje, że nieumarli są zajęci próbami wyłamania drzwi, żeby umieścić odłamek w ciemieniu pierwszego, i wbić bagnet w potylicę drugiego. Następnie, kiedy skorupy zainteresują się jego osobą, zachowując dystans pokonuje ponownie drogę w stronę bocznej ściany w domu, i w miejscu, z którego dziewczyna nie będzie mogła zobaczyć co się dzieje na dole, rozprawia się dyskretnie z obydwoma przeciwnikami.

Następnie po raz kolejny wykorzystuje znane sobie wejście, i po dostaniu się do domu - zastawa drzwi przy pomocy znalezionego sprzętu domowego(byle cicho!)

ShiAla wpadła na piętro zatrzaskując za sobą drzwi. Dopadła do okna i wyjrzała na prześladowców. Skrzywiła się na widok tłoczących się pod wejściem nieudanych a potem zbladła gdy zza rogu wysunęła się postać w kombinezonie ochronnym.
"Cholera! Nie trać głowy, nie dorwą mnie! Nie panikuj! To twój teren, nie znajda cię tutaj! Jakoś wcześniej znaleźli!"
Czując ze znowu ogarnia ją panika rzuciła się do okna z drugiej strony starego domu. Potem przeskok na dach, przez ulicę i szybki zeskok z dachu po drugiej stronie.

Aleksander wykańcza ostatnią skorupę i rozgląda się za uciekinierką gdy zauważa przesuwający się po ziemi cień. Potem tylko mgnienie sylwetki znikającej za dachem po drugiej stronie ulicy. Cholera!

Zuch dziewczyna! A ze mnie idiota... Ale budynki nie są rozłożone tak wygodnie, abyś mogła przeskoczyć w dowolne miejsce w mieście...

Alexander przypomina sobie rozkład dachów na tym terenie znany z map, i kontrastuje go z perspektywą budynków, z których obserwował miasteczko sprzed pojawienia się uciekinierki, jak i po. Potem ocenia po kierunku punkt, który mogła obrać za miejsce którego skorupy z tej okolicy już nie dojrzą, a którego nie powinien znać jej prześladowca, po czym znika w bocznej uliczce, i kieruje się do niego przed dziewczyną.

Jeśli ma zdolności na poziomie olimpijskim, a takich wymagało by przeskoczenie przez ulicę z dachu na dach, ale nie używa jakiejś dziwnej magii ( co też jest możliwe ) to powinna dotrzeć do tego zaułka dokładnie... teraz.
Teraz.
hmm
iiii... teraz!
No, jest wreszcie. Zsuwa się po pochyłym dachu i ciężko łapiąc oddech ląduje na ulicy.
Z punktu obserwacyjnego ( to zdecydowanie za daleko żebyś zdołał tam dotrzeć przed nią ) obserwujesz jak rozgląda się dookoła, przez chwilę węszy a potem ostrożnym krokiem rusza w stronę górującej nad miastem elektrowni...

...idiota większy niż sądziłem... ale skoro promieniowanie pochodzi z elektrowni... to wyciągnę stamtąd trishę tylko po to, aby umrzeć od promieniowania jonizujacego...

Alexander wzdycha ciężko, jeszcze raz sprawdza poziom promieniowania otoczenia na liczniku umieszcoznym na zawieszeniu, po czym rusza dyskretnie za dziewczyną.

Kiedy idziesz za nią ( w stosownej odległości, teraz kiedy można przewidzieć gdzie jest jej cel nie jest to trudne ) co jakiś czas sprawdzasz licznik. Rzeczywiście, poziom promieniowania wzrasta, choć nie tak drastycznie jak powinien.
dziewczyna prawie biegnie, kompletnie nie przejmując się skorupami które zaczynają wyłazić z budynków dookoła niej i powoli ruszają za nią...